Zaman geçiyor
her gün bir yaprak
Her gün bir damla, daha hayatımı büyüyorum anne
Hani içinde bir kıvılcım olur ya
Hani her şey çok güzel dır
Benim kıvılcımım kor oldu
Her şey yolunda değil anne
Hani ufacık bir bebekken
Sadece acıkınca ağlarmışım
Başka zamanlarda sürekli gülermişim
Artik sadece acıkınca ağlamıyorum anne
Bak yıllar ne kadar çabuk geçmiş
Sadece gülünmeyeceğini öğrenmişim
Belki de öğretilmişim
Ben büyümüşüm be anne
Yanından ayrılmayan oğlun
Bak artik uzaklarda
Üstelik yalnız
Hem de herkesin içinde anne
Anlayacağın eskiyi özledim anne
Yeniden çocuk olmayı
Sadece acıkınca ağlamayı
Ve hiç şimdi yaşamamayı
Zaman geriye gitmez değil mi?
Ya da ya da ben
Yeniden çocuk olamaz mıyım?
Söylesene!
Onu unuttum diyebilir miyim?
Yani her şey söylemek kadar kolay olabilir mi?
Dur söyleme!
Ben yine hayal kuruyorum değil mi?
Sadece kendimi kandırıyorum
Eskiden günlerin hatta dakikaların hesabını tutardım
Şimdi günlerin Cuma, belki de Salı
Günlerin ne önemi kaldı ki
Takvimlere bile küstüm anne
Sen yine beni merak etme
Güzel günlerin de olacağını ben senden öğrendim
Buralar güzel, soğukları saymazsan
İnsanlar mutlu beni saymazsan
Gündüzler ve geceler iyi içimdeki yalnızlığı saymzasan
Kara kıtanın siyah incilerine selam
Maraş’ın ve Maraşlıların Selami var anne.
Oğlun ABSHİR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder