saçında gölgelenen kuşlara anlat
ben öldüm serin bahçelere çağırdı
beni bir rüzgar
sabahları annemi
uyandıran öpüşlerim de yok artık
üstümüzde uzanan
bir gökyüzü varmış
ne çabuk soluyor
gözlerde hatıram
kanatlarını zor tutan kuşlara anlat
bir gazap ancak böyle çağrılır
yüzlerini hiç görmediğim insanlar
sevmiyorlar belli beni
yoksa avuçlarıma dolan toprağı
ne açıklar
yağmurun ağırlığı
hepimizin uykularında
geceleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder