Sensin
gören her şeyi.
Ey
bu gözlerin yaratıcısı!
İçimde,
dışımda,
Sağımda,
solumda,
Önümde,
arkamda olanı...
Bunca
yükü nasıl kaldırsın
Bu
kadifeden kanatlar...
Şimdi
sen söyle...
Ya
kanatlarımı çelikten kıl
Yahut
sen al, çırpınan kalbimi acıtan bunca yükü!
Her
köşe başında bir iblis seni bana unutturmak isterken...
Şimdi
içimde geniş boşluklar olmasını dilerdim.
Tüm
boşluklara senin yazacak kadar geniş zamanlarım olmalı ardından.
Oysa
şimdi içimde dağların yıkılışını seyrediyorum
Ölümün
kapıyı çalmasını beklerken ki sakinlik var üzerimde...
Belki
içimin ölmesi gibi dışım da ölüyordur bir ikindi vakti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder