USUL HAVALAR/Mustafa Alper TAŞ











şimdi ben bunları biliyorum ya
uzakta patlayan karanfilleri
ışıksız bir odada tuhaf terini
kalayı gelmiş bakırlarda serinleten 
nice mutsuz gelini
sabah olmadan hiç bir şeye yeltenmeyen
nice mutsuz gelini

bir baş ağrısı gelip duruyor kapılarına
yağmurdan da hızlı yağıyorlar akşama

sonra şarkılar onlardan yana
korkular ve göçmensiz bir ilçenin gölgeleri
parmaklarını kilitleyerek büyük bir atadan kalma
kilimlere 
soğuğu hapsediyorlar ciğerlerine
zambakları daha çok seviyorlar

ve hep pazartesine denk geliyor
bir şeye sevinmeleri

dağın savunmasız yerlerinde 
tutuyor 
bırakmıyor
baldırlarını 
el sallayan bir annenin kararmış resmi
usulca benziyorlar kendilerine
ve dağı bir dumandır alıyor

göğsünde terleyen çocukla
daha bir
sarılıyorlar akşama

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder