ÇAĞRILAR GÖKLERDE YANKILANIR/Hasan EJDERHA

“Bomba attılar, evimizi yıktılar;

babam öldü,

yüzü kanadı annemin,

biz ağladık.”

Duman duman yükselen gözyaşları

Emziremez gökleri ve yeri

Yağmur düştü düşeli

Değeri muşambada teşekkül etmiş insan

Hangi lisan üzre sınandı?

Ve hangi çağrıya gelmemişliğiyle yandı?

Kapandı annelerinin eteklerine çocuklar

Bir zelzeledir sarsar dünyayı aniden

Yeniden önceki günden kalan bir çığlık

Ilık bir sıvı şakaktan aşağı

Nedir olanlar, neden olanlar

Çocuklar anlamadı

Zaten anlayamasınlardı

Sorular, sorular… Ateşten sorular

Soruları doğradı uçakların kanatları.

Ölmekle sınandı müslüman

Dünya kan, kan olan yerde müslüman

Bir çağrıya durmuş ki âdem

Ya her şey yeni başlamış, ya da son dem

Kendi ateşiyle yandı müslüman

Hangi sır aşikâr, hangi gelecekte güman?

Bir daha akşam oldu; yine aştı gün dağların ardından

Kahrından haritalara yaslanan adamlardan

Ve dağlardan, haykırmalar devşiren

Binlerce nine daha ağıtlarla doldurdu yüreğini

Yelkeni denizlere sığmayan yiğitlerin dümeni

Şaşırdı şimdi menzilini, pergellerin iğneleri gibi

Denizin dibi; ana gibi, yar gibi gördü olanları

Dağları ve ovaları suvaracak ne bereketler devşireceklerdi oysa

Doysa da doymasa da yetim, umuru değil dünyanın

Rüyanın tersine bir yorum gerekiyorsa

Dervişler yolda ve tamam zikir

Birikir yetimlerin açlığından neşet ağıtlar

Yetimlerini doyurmak için topladığı kâğıtlar

Savrulur göklere ve yere ve denizlere

Toprak kabarır, denizler utanır ve gök ağlar

Ve yankılanır göklerde çağrılar.

Cümle tirenler, cümleten kalktılar yine istasyonlardan

Hüzün satmak için gelen adamlar ve kadınlar

Neden bizim gurbetin kapısına dadandılar

Yola çıkan yolcular hüzün tacirlerine aldırmadılar

Acılarını kuşanıp silahlandılar çığlıkların inadına

Bomba seslerinden sağır olan ihtiyarlardan yana

Sessizlikler sınadı, sessiz müslümanları ve cümle insanları

Varları ve yokları ile ölümler sunuldu zalimlerce

Zalimce naralar yükseldi uçakların arkasından

Binlerce yiğit binlerce kere haykırdı göğe, yiğitçe, erce

Çocukların korkmasından, annelerin yasından

Daha acı izler çıkmayacaktı şimdi haritalardan.

Nergisler satılık hastane avlusunda, yağmur olmasa ne ki!
Haki bir elbise uymaz yatağa, çağırsan da uzak annen
Dinleyene söylev, uzatmalı delisi kürsüde dünyanın
Nabız tükenince hastanın, Birleşmiş Milletler uyanmaz

Duymaz nadan senin çığlığını; çağrına çare uzak

Tuzak kurmuş bekleyene inat, Anadolu umut

Yürüdü yürüyecek ordular, artık verilmiştir kut

Geldi gelecek rahmet, bulutlar yağmur getirecek ekinlere
Yetimlere yakın şimdi büyükbaba, kaç baba kaldı Yemen’de?
Çanakkale’de, Sarıkamış’ta ve bereketi kesilmiş döven üstünde

Namusu İsrail'in namusu kadar işte dünyanın beş ahlaksızı

Sızı bizim, haydutluk-soysuzluk sizin

Hangi denizin korsanı olursanız olun

Ölüm yencek sizi, şehadetimizi muştulayınca melekler

Yol bize yasak, yok ki kırbamda su

Kapladı şimdi cümle azalarımızı hasretin buğusu…

Öyleyse alnımızın hizasınca gider yolun doğrusu

Şahadete dönüştü ölümle sınanma korkusu.