ölme diyebileceğim
bir kalbim yok artık
peki sen neden
tırnaklarına bakıyorsun
otobüs yarıyor ağaçların
serinliğini
kuşlar gökyüzünü taşıyor
şikayetsiz
neyi dert ediyorsun
bir gözeye eğil, ıslansın
içindeki bahçe
benim geldiğim yerlere
gelmeden önce
şarkılarla açıyorum aramı
artık
büyük atlar inmiyor
yamaçlardan
akıllarına düşen damarlar
gün çiçeklerinde
ben biraz uzak kaldım
mermerlerden
soluğum hiçbir pencerenin
buğusunda yok
karanlığı daha çok
seviyorum
bir çiçeği tut boynundan
çevir kendine rengini
menekşeleri ayır
hatıramızdan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder