bir yüzüm 'kor'
diğeri 'kül' dür benim
ben tin
zeytin yüklü yüzümün
yeminlerine çıkarım her
gün
yağmura iliklenen gök
duygularımın arkasıdır
şimşekleri kırıldıkça
aşkın
ışıkları hıçkırır günümün
benim tirajsız tarihim
talihsizliğim ve soy
kırımım
kaygılar üstlenmiş aşım
kanıma karışmış ne acı
bu ikindi de estetik
değilim
tün yüzlüm
çok üzgünüm
algılarımı düzleyen
aynaya da gece çöktü
saçlarına ay toplayan
ırmak kadar yorgunum
ben her gece
kasvetle dökülürüm
bilincin çağlayanından
yine buharlandım
aşk yüzlüm
çok üzgünüm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder