ben içeri gittim
çarıklarım ufaktan ıslandı
saplanan mermilere dağa sedire aldırmadan
ahu gözlü leyleklerin uçurtma takıp kanadına
asi olmadan eğlenmeden ciddi ve kibar
gölgeler alıp eline denizde boğulan
benim kabrimdi gittim zor gelirim
bir sabah aynalar yine yoktu yerinde
adına şiir yazdım bir zaman
aynı sabah ellerimde açmalar cebimde simit
bir çiçek koparıp parktan
sana gelecektim ki sen içime battın gittim ben de zor
gelirim
az sonra doğar içine güneş sebatımızın beklerim
beklerim
billur çeşmelerinden çağın ırmaklar fışkırır
quarklardan ayanlardan sözden fikirden
canı dişi sen
bense (bu sefer bana gerek yok)
olsaydı derken olan oldu kalan kaldı
düş kokusu kalbi deşti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder