DOĞU BEYİNE…/ Ferhat AĞCA


Bize bir hüzün koy beyim! demli olsun
Dumansız olmaz ateşi dostluk olsun
Çekelim içimize gönlümüz fikir dolsun
Çalalım bir hüzün türküsü zikir olsun

Bir Cuma akşamı otururken yine yüz yüze
Gurbet türkülerini söylerdik birbirimize
Gurbetten kalan hatıraları saçarken önümüze
Sılada olmanın huzuru işlerdi özümüze

Artık gurbet fısıldayan atlar gelse bile tanrı dağlarından
Mağaraya düğümlenmiş gönlümüz dönüp bakmam
Mağaranın dışı gurbet der haykırırdın ya kent meydanlarından
Sırtımız değdi bir kere ayrılmaz mağara duvarlarından

Irmağından çok hüzün topladım beyim helal et
Gazze’de korkan çocuklar hüznüne sarılır kabul et
Töreyi çiğneyen adamlar hüznüne takılır idare et
Ne zaman tutulsam bir kahkaha tufanına hüznüne sığınırım

Hüznün alırken aklımızı başımızdan, başka neler götürdü
Sen acı acı yutkunurdun türkü dinlerken
Bense el ederdim boğazından geçen hüzün gemilerinden
Sonra dua olur açılırdım gökyüzüne ihtiyar ellerinden

Tercümanınım ancak hüznüne değil
Yetişemez yüreğim biliyorum az değil
Saba makamındaydı gülüşün rast değil
Tamamı gönlümden bu sözlerin nakil değil...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder