Kaç yıl yaşadınsa hep beyhude,
Ölümü mü beklersin, her nefeste hû de!
Rüzgâr eser dağlardan dağlara huşû içinde,
Bilmez misin, yaprakların zikrindeki sır ne?
Köle oldun, kul oldun nefsine bin bir gece.
Kulaklarında pamuk ezan okunurken hece hece…
Gittikçe büyüyen dünya denilen çölde,
Bir kum tanesisin, aşk olsun görebilene.
Ne diye göğsünü gerersin, sen misin padişah?
Gireceğin bir tabut, dudaklarda: ah!
Gömleğinde günah lekesi, çıkarmaz hiçbir mendil.
Her şey diyor da bir Allah demiyor dil.
Hep sordun durdun: “ne zaman Kıyâmet?”
Bir lâhzadır, gelmeden Kıyâm et!
Şimdi büsbütün içine düştüğün bu kangrenli dünya,
Şifâsı bellidir: “Ruh-u Müdafaa”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder