sevgilim ıslak bırakıyor bu sessizliğin
ve yürüyüp gidiyoruz
aramızda bir çeşmenin
sığmak için hikâyelere
geceleri anlatılan
iç geçirmesi
dallarında güneş
bir görünüp kayboluyor
yeni giysiler gibi
bir kokuyla geziyor düşüncen
içimizde eskiyen düşünceleri
kaldırıp başımı yaslıyorum
uzak bir geminin gürültüsüne
ellerini bir denizden getirmişsin
bildim köpükleriyle karıştı insan
isimsiz balıkları saklayan
ve geceleri fısıldayan
evinin gölgesine
bir de deniz olsaydı
kaybolduğum resminde bu yaşamanın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder