Sizi
eyleme çağırıyorum beyler! Yeteri kadar oturdunuz, yeteri kadar düşündünüz.
Okuduğunuz, ya da dükkânımızın birinci kuşağından tecrübe ettiğiniz bir
fikriniz olduğunu düşünüyorsanız, bu fikri eyleme dönüştürmenizi bekliyorum.
Fikir
dükkânında sizleri biraz gözlemlediğinde; oturmuş tütün sarıyor, bir iki fikri
konuşmalara katılıyor ve sonra da oturduğunuz yerde uyurken görüyorum.
“Oturduğu yerde uyumak” elli yaşını geçmiş birkaç torun sahibi olmuş, herhangi
bir fikir sancısı çekmeyen rahat memur tipi istidadıdır. Sizin bu yaptığınızı,
emekliliği gelmiş hatta emekli olmuş; dükkânımızın birinci kuşağında bile
göremezsiniz, Artık eyleme geçiniz, zira sizleri; evinde oturmuş sarma
sararken, çocuğuna öfkelenmesine rağmen yanında duran terliği atmaktan üşenen anne
gibi görüyorum.
Bu
fikir yükü sizi nasıl bu kadar atalet ehli yapıyor anlamış değilim. Hadi bu
eylemsizlik halinizi kabul edelim, sürekli oturuyorsunuz ve biliyorum ki
okuyorsunuz da, ancak ne yazık ki bunun da bir yansımasını göremiyorum çünkü en
son ne zaman yazı yazdığınızı hatırlamıyorum. Sizin kadar okuyan biri,
yazamadan duramaz; çünkü dolan bardak taşar. Yoksa fikir heybenizin altı delik de
haberiniz mi yok? Bu çıkışıma; doğu beyinin ifadesiyle “yazı gaye değil
efendim” diyerek savunma yapmayı aklınızdan bile geçirmeyin. Böyle bir
savunmaya ben ancak “eyvah Sakarya” derim. Ayrıca bu arada bahsetmem gerekiyor
ki; ben, doğu beyinin fikirli hüznünü de yanlış yorumladığınızı düşünüyorum.
Doğu beyinin hüznünü kuşanmak “sünmenizi” gerektirmez. Mesela; Yemen türküsünü,
mehter marşının hüzünle notalandırılmış hali olarak kabul edip, ona göre
dinlemeniz gerekiyor.
Fikirdeki
bu ataletinizi ne yazık ki dünyalık işlerinizde de görüyorum. Bir yanda;
masasına başını gömmüş imza yetkisini kullanan, öğrenmesi gereken bir yabancı
dilden ve gireceği akademik lisans sınavından habersizmiş gibi duran, öbür
yanda; otelin müdür odasında dinlediği türküleri “sürgün müdürler senfonisi”
gibi dinleyen, dinlediği türküleri şiirlere işlemediği gibi, kendisinin
anlatacaklarına muhtaç, binlerce üniversite talebesi yokmuş gibi davranan rahat
dostlarımı görüyorum.
Sizi
vecde çağırıyorum beyler! Hemen her gün sokakta buluşup çay içmek; günümüz
Türkiye’sinde büyük bir devrimdir; ancak ben bunu da yeterli görmüyorum. Bazı
eksiklerimiz var düşüncesinde iseniz buyurun sokağa, zillere basıp kaçarak
sıfırdan başlayalım. İçimizde besleyeceğimiz urgansız atlar edinip, sürekli
koşacakları bozkırlar arayalım. Fikir öfkesinin lavı ancak eylemle beslenebilir.
Eğer bir an evvel eyleme geçmezseniz öfkenizin de dava ruhunuzun da boşa
çıkacağını belirtmek durumundayım.
Savaş
hocamın ekmeğinden elde ettiğiniz kalorileri israf ettiğiniz yetmedi mi?
Sizlerden
istediğim çok bir şey değil. “Büyük Doğu” nun “Diriliş” i için 65 yaşındaki
Osman Nalbant ağabeyin enerjisinin onda birini kabullenmek…
Eylem sancısı çeken dostunuz Ferhat…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder