YOL OĞLUNA MEKTUP / Burak KARLANGIÇ


Yoloğlu olanlar yola çekilir
Berkitir gönlünü hora çekilir


Vaktini kaçırmamdır en büyük yanlışım
Yanılgı yanılgı büyüyen umutlar
Eksik kalan hayaller
Zamanında yazılamamış hikâyeler.
Geç kaldım ben hep hayata
Ulaşamadım karşılıksız sevgiye
Gidemedim görülmesi gereken en güzel yere
Yazamadım en güzel şiirimi
Okuyamadım en çok satan kitabı
Seni seviyorum diyemedim mesela sevgilime
En güzel tütünümü ikram edemedim üstadıma
Ve anlayamadım davamın örnek insanlarını
Asamadım al bayrağımı en çok esen tepeye
Ve sardıramadım tabutuma.
Ölmeyi bile başaramadım
Dedim ya çocuk geç kaldım ben hep hayata
Devlet olamadım meselâ
Kalkınma planları yapamadım
Yasaklayamadım şehit cenazesinde çalan gavur marşlarını
Senin yaşıtlarını robot olmaya programlamış
                eğitim sistemini de değiştiremedim.
Yaşayamadım en ücra köşede
                 ayağına diken batan insanın acısını
Teselli edemedim
                 yavrusunu kurda kaptıran koyunu
Ve bir dilim ekmek dahi veremedim
                 açlıktan ölmek üzere olan masumlara.
 Filistin’de
                 gebe kadına sıkılan merminin önüne geçemedim mesela
 Sıkamadım ki ben Doğu Türkistan’da
                 en ağır eziyetleri eden kahbenin gırtlağını.
Yapmadım çocuk.
Engel olamadım
                 Aylan bebeğin sırılsıklam bedeni kıyıya vurmadan
                                  o dandik botun batmasına
Söndüremedim
                 oğlunu şehit veren Anadolu kadınının yüreğindeki ateşi ..
Anlamıyormuş gibi bakma bana çocuk
Feleğin çarkına çomak sokamadım ben
Ve en önemlisi ben kendim dahi olamadım
                 prangalar vurulurken fikirlerime.
Yani anlayacan şu ki çocuk kıramadım
                 milletimin makus talihiyle oynayanların ellerini ..


                                                2016 ARTVİN

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder