yanlış anlama aşkın ta kendisi bu benimkisi
renk değiştirdim çarmıha çıkarken çünkü
cennet bakan gözlerde sevdayı ararken
sen kokulu çöl kartalı getirdi ellerinden
ellerin değdi
sen çakıl toplardın o sıra
benine ateş sarardı ta benin
seni çok övdüm kirli ağızlarımla ağrılarımla
sevdaya çağırdım kaç kere
gelmedin
ten değiştirdim toprağa sıçrarken
‘’at değiştirdim dere geçerken’’
gözlerin değişse ne ki
görmezden gelip yönünü dönsen ne ki
can değiştirdim dünyaya gelirken
alışkınım
çekiç çalardın örslere o sıra sen
altında ben çekicin
sırma saçlarını fırlatırdın geceye
okun ucunda bağrım
o sıra sen yirmili yaşlarda
güven tazelerdin güzelliğine
kırklı yaşlar başka
‘’günaydın çocuklar’’diyen öğretmene
çelme takardım
çocuktum daha
aleme bakıp bir daha bakıp bir daha bir daha
gül değiştirdim
şimdi kırmızıyı seçiyorum
aşk da kırmızıyı seçerdi
seçmiş
durup dururken ‘’neyin peşindesin’’ dedin
sen dedim
duydun
şimdi sorsan gene sen derim
hep sen
çocuk da değilim aklım yetiyor artık
sen derken titreyip kan değiştirdim
şimdi kırmızı
daha vakit varsa beklerim
amma gel dersen yüzüm karadır benim
keşke desen gel diye
usandım beklemekten
ya da sen gelsen keşke
seni bir kez görmüş olmak için yaşıyor olsam dahi
boşa yaşamış sayılmam
gördüm
buna değdi
hemde bin kere değdi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder