Bir çocuğun masumiyetinde rastladım gözlerine
Hülyalarına sordum seni
Hangi yaramaz hayallerin başrolündesin?
Uyursun
Uçmayı unutur kuşlar
Bahar küser çiçeklere
Kapanır cennetimin kapısı
Hüzün çöker üstüme
Gel cennet bakışlım!
Gözlerimin ocağında demlediğim melalimi,
Gözyaşlarımı içmez misin?
Gözlerimle topladım
Kalbime düşüp dağılan özlemini
Güneşe astım ceketini
Gün görmemiş sevinçlerimin
Melalimin mahzeninde,
Alnından öperken geceyi
Bakışınla süsledim yıldızları
Ve sen yine karanlıklardasın
Aynı şehrin aynı şiirinde buluşsak
Sözlerim bakışına karışsa
Ben sen olsam
Sen de ben!
Ey yar!
Gözlerinde parlayan aşkla başlar baharım
Çatlamış dudağı toprağımın
Açılan her çiçek,
Yağmur olur susuzluğuma, kaşlarında
İçim yanıyor içim, canımın içi!
Sen gülümsersen kafiyeme
Şiirim sen kokar mahşeri…
Ve gece
Sevdamızın kokusuyla nihayetlenen
Cennet bahçesi gibi
Masum ve sırılsıklam
Yıldızlar dökülür gözlerimden
Hüzün çiselenir üstüme
Kalbimdeki kırık;
Azgın bir volkan gibi
Tutuşuyor dağlarımda
Ve sen yine yoksun
Kim bilir hangi şiirin ahengindesin?
Sımsıcaktır gözyaşlarım
Dökülen her damla
Şiir olur yanaklarımda
Her şiiri üstüne al sevdiğim
Üstüne al ve üşümesin yüreğin
Gel artık Nurtanem!
Bak
Aynı ıstırabın özlem sokağında
Ele kağıda şiir olduk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder