Bu akşam bana kimse ud çalmadı
Ne saçlarımı okşayan annemin eli
Ne sazların ruhumda yankı bulan teli
Bu akşam hüznüm nağmelere karışıp dağılmadı
Rıhtımları kim yangına verdi
Sevdâ gemileri uzaktan geçer
Bahar, bir hüseynî fasıl gibi gelirdi
Şimdi yasemen kokulu şarkıları
Hangi iklimde hangi sevdalılar içer
Bu akşam da her akşam gibi uğramadı
Gözlerimizi umutsuz, ufka kilitleyen nâzenin
Uzak ilhamlardan gelen yüreğime
Genç kızlar hissiyatını ısmarlamadı
Itrî’nin, Hacı Arif Bey’in, Dede Efendi’nin
Dudaklarında Tamburî Cemil Bey’in hicaz ninnisi
Bebek değildir beşiklerde sallanan
Şefkatin sevginin gölgesi
Annemin hiç eksilmedi duâlarından
Oğlunun büyük adam olacağı temennisi
Dinlerim, her kuşluk yeniden bestelenir
Hatip Zâkirî Hasan Efendi’nin
Hüseynî cenaze salâtı
Her akşam annelerin yüreği yeniden örselenir
Serin selviliklerden esen bâd-ı sabâ
Asırlardan getirip asırlara götürür bir ağıtı
Bu akşam bana kimse ud çalmadı
Vefâsız şimdi uyurken derin uykularda
İçim içimi yer serâzâd duygularda
Doldu yürek, sabra tahammüle yer kalmadı
20.04.1992
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder