DAĞ ATEŞİ / Hüseyin GÖK

gönlümün gölgesi
düştü ummana,
yankılandı dalgalarında
sadası

sevdası
döndü çöle,
ateş oldu
dağlarında

naz/ar etmek
yakinleşmekti muradı,
yığılıp kaldı
eteklerine

sardı yeniden
umuduna,
can bularak
cânân’ından..

*** HA DÜŞTÜ DÜŞECEK KALBİMİZ











dağ

bizi sever

biz de dağı

b/akışımız

‘sükut sûreti’nde

tutuşur gönlümüz

hüzzam makamı’nda

aşktan özge

ne var ki

soyunuruz gayrisini

bir bir

kesiliriz

pür dikkat

rikkâtle

'sarkacın kalbi’nde

bir o yana

bu yana bir

salınıp dururuz

ha düştü

düşecek

kalbimiz;

dem’indeyiz artık

soylu eylem'in..
*** KAFDAĞINI ARAYAN ANKA KUŞU











güneş

kanatlarını açtı

geçti üzerimden

yaktı benliğimi

bana bende oldu birden

pervane oldum etrafında

yandım ataşlarına

kül oldum

bir zaman aralığı bekledim

an geldi küllerimden doğdum

kanat çırptım mütemadiyen

düştüm yeniden yollarına

ben yolumdan

yolum benden geçmedi

ararım hâlâ

kafdağımı..

***

KIŞIN ARDINDAN GÜMRAH KOŞU

yağsın kar

dağlara ovalara

ırmaklara çaylara

susuzluğumuzca

örtsün bir baştan

bir başa

çarşaf gibi beyaz

tüm yeryüzünü

yatak yorgan olsun

sarıp sarmalasın

bir kundak misali

alsın koynuna

börtü böcek nebatat

dalsın uykuya sonsuz

çağırsın engin dinginliğine

yol alalım aydınlığında

yağsa içimize bir de

çözülse kalbimizin kırağıları

kışın ardından gümrah koşarken

yeniden doğuşa..

***
KADİM ŞEHİR MARAŞ













tarihten koşup gelen

kadim şehir Maraş,

‘yorgun savaşçı’ misali

kartal yuvasında

yorgunluk çıkarırcasına

yaslar sırtını Ahırdağı’na,

ayaklarının altında

engin ovaları

uzanırken sonsuzluğa

ve sağında Ceyhan

solunda Aksu ırmağı

bir kuşak gibi

sararken belini

seyreder ufukları

yaylalarında oynaşır ceylanları

uçuşur düzlüklerinde turaçları,

dağları sırdaşı olur

geçit vermez yolları yoldaşı,

tutunur sevdasına

tellerine vurur sazının

çığırırken türkülerini

savurur semaya,

davullar çalınıp

halaylar çekilirken

güvercinler sığırcık kuşları

başlatırlar göksel şölenlerini

tarihin tanıklığında

nice harpler gördü

yiğitleri destanlar yazdı

kahramanlıkları düşmedi dillerden,

Mekke Medine Bağdat Şam

Kudüs Kahire Semerkant Buhara

Bakü Grozni Kırım Mostar

Saraybosna Kurtuba

kardeş şehirleri oldu

içinden nehirler geçen

trenler geçen şehir,

kıyam halinde daim

Anadolu’nun bağrında

sürdürür duruşunu mütevekkil..

***

YOL VER YÜZÜN GÖREYİM

ömrüme ömür kattın

hayatı sen’le tattım

gecem, gündüzüm oldun

bahtımda güneş ay’dın

geçmiş, geleceğimsin

dilim lâl, ilk hecemsin

bana selâm gelecek

başım göğe erecek

kanatlanıp uçarım

seyri âlem ederim

asil, güzel dileğim

yol ver, yüzün göreyim.