DURAKLARDA / Mustafa Alper TAŞ






uzun bir haziranda durdu kalbim
ne geriye ne de ileriye
yalnız uzun bir haziran
kanın gölgesi gibi düşen boşluklara
yürürken dikkat ettiğim
konuşurken esirgediğim
bir haziran

çünkü yaşanacak bir şey kalmadı
azaldı göğün bütün renkleri
yalnız serin örtüleri çocukların
uzun ve sapsarı bir aradır konuşmalarda

anladım bu böyle gelişecek
yokluklar için akşam evlerinde
sabah evlerinde kilitler için
hep söyleyecek bir şeyleri olacak insanın

ama ben bir haziranda durdum öylece
daldım ve çıkarmadım kalbimin yerini
akşamları dirilen bir orman var
coşkuyla dolaşan balıklar var
yükünü doğrultan bir adam gibi
gece var

sesinin incelikli bir yerinde
durdum haziranın

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder