NOSTALJİ / Memduh ATALAY

Kerem gibi kül olalım yana yana

Mecnuna dönsün adımız Kays iken

Ferman padişahın diyelim dağlar bizim

Bizi gören markamızdan arabamızdan değil,

Hüznümüzden tanısın.

Son sigarayı son bileti verip ötekine,

Biz yalın ayak çıkalım yollara,

Saçak altından da kovsunlar bizi,

Her yağmurda sırılsıklam,

Her ayrılıkta iki göz iki çeşme,

Tuz basalım her yaraya!

Hozan Beşir ve Neşet Ertaş kardeşimiz olsun;

Biri gelmiş bahar desin Kürtçe,

Neşet Baba Gönül Dağına vursun mızrabı.

Hesapları ödeyemediğimiz için,

Bulaşıkları biz yıkayalım dağca.

Her hain bizi bulsun ihanet için,

Her yolcu bize sorsun adresi,

Halay başı olalım öksüz düğünlerinde,

Bizi arasınlar garip ölümlerinde,

Boş hamal sansınlar kılığımızdan,

Yüklesinler tüm yükleri sırtımıza,

Ne keder ne gam!

Safların en gerisinde yerimiz,

Bazı Veysel'e bazı Emrah'a karışsın sesimiz,

Dünyada hiçbir izimiz olmasın,

Bir siyah beyaz yırtık resmimiz.

Ne rozet ne jüriden nişanımız olsun,

Bu dünyada bir yâr sevdim el aldı misali,

Ayrılıktan köz gibi temiz bir sevda,

Yandıkça kül olsun kalbimiz!

Biz bir tahta bavulla çıkalım şehirden,

Şehir meczup arasın,

Kediler, çocuklar ve turnalar,

Örtsün çaresizliğimizi.

Sevdamız,

Sesimiz,

Kalbimiz,

Karışsın yıldızlara.

Bizden sonra da bize yazılsın hesaplar,

Can dediğin nedir ki,

Karınca da bile var.