YÜREK YARASI/ Nurcihan KIZMAZ

Görmedim hayatın pembe rengini,

Bana düşen hep hüzün sarısıydı.
Tanışmadım mavi özgürlüklerle,
Tanıdığım kaderin karasıydı.

Yeşil mutluluğa ulaşmak zordu,
Tek umudum şu mor dağların ardı.
Terk edip gittim de vatanı yurdu,
Beni terk etmeyen dil yarasıydı.

Beyazı severdim renkler içinde,
Lakin saçlarımda hiç hoş durmadı.
Gülü beğendim çiçekler içinde,
O da bülbülün yürek yarasıydı.

Gri akşamlar yüzüme gülmedi,
Turuncu şafaklar ümit vermedi.
Güneş doğmuş hiç haberim olmadı,
Bende hala gecenin yarısıydı.