sen toprak olsaydın baba
biz ne keremi bilirdik
ne ispirtoyu
ne de
hüznün kulübesinin
eşiğinde nöbet tutmayı
hiçbir hafızın rozeti
kanatamazdı kalplerimizi.
sen toprak olsaydın
şirine de ferhata da silah
çekerdi ellerimiz
aşkı sen öğrettin
tahta kılıçlar yaptın bize
zeytin dalından
kalkanlarımız
ezberlettiğin sloganlardı
bir yumurtaya sığar mıydı
yoksa dört ikiz yürek
sen toprak olsaydın baba
iyi ki olmadın.
rüzgarı göğsünde kim
eritecekti
bizi toz etmeye azmetmiş
rüzgarı
oysa içimize serinlik
bahşediyor şimdi.
oh be!
seni toprak etmeyene
hamd olsun
dağlardan yalnız ve yalın
ordu ordu gelen savaşçı.
Editör; bu şiirin Memduh ATALAY'a yazıldığını biliyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder