Ayaklarıma pranga vurduğun günden beri
Sana nasıl koştuğumu anlatamam
Nerede hangi kavşakta nefesimi ensende
Bir korkuyla birlikte hissedeceksin
Arkana bakmaya cesaretin olmayacak
Gözlerimde sağdığım bulutları
Kendi gözlerine davet edeceksin
Kendi topraklarını bereketlendirmemi
Kendi yalnızlığını avutmamı isteyeceksin
Beni kendi korkularınla baş başa bırakarak
Gönül bahçemin çiçeklerinde
Bir bal arası gibi dolaştı içindeki sevgi
Kanatlarına çiçek tozlarını toplamadan
Yüreğinin duvarına petek örmeden
Nasıl oluyor da oğul vermek istiyorsun
Avuçlarım durmadan terleyip duruyor
Bana sensizlik hastalığı bulaştırmış olmalısın
Dermanımın gözlerinin bebeğinde saklı olduğunu
Bakınca yüreğimin bir kuş sürüsü gibi uçtuğunu
Söylememi bekliyorsan aşk olsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder