Rüzgâr canına okuyor yaprakların
Ben seni okuyor gibi
Günbatımını okşuyor gözlerim
Arsızım biliyorum, gene özlerim
Her fırtınanın sonu vardır
Güller nisanda açar
Yanlış bildiklerim şimdilik bunlar
Uyuşmak için okuyorum bazen
Bir mısrada gözlerini görmek
Durmak, boşluğa bakmak ve ağlamak
İç seslerine kulak tıkamak
Yüzünün belli belirsiz şekli
Dur desem durmaz
O da hayırsız, gönülden geçici
Sen gönülden ne anlarsın vicdansız demirci
Dağladığın yara boyuna kanar
Aşığın bağrı közünden başka yanar
Yeter harlama ocağı gayrı
Bülbül gülünden, ben ondan ayrı
Her şiir keser damarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder