ANKARA’YA KAR YAĞIYOR/Durdu GÜNEŞ

Ankara’ya kar yağıyor

Ay ışığında dans eden kar taneleri,
Sıcak bir mekandan aşk şiiri gibi görünür de
Aynı keyifle ziyaret etmez yoksul haneleri
Alır götürür beni bir efkar düşünürüm
O hanede çaresiz bir çocuk gibi üşürüm.

Ankara’ya kar yağıyor
Günah karası hariç her şey aklaşıyor
Aşina değiliz bu garip çağın renklerine
Beyazlık her geçen gün muğlakşıyor
Sadece soğuk değil kışı kıyamet yapan
Çatıdan akan su değil, değerlerdir buz tutan

Ankara’ya kar yağıyor
Bir yıldız daldaki serçeye gülümsüyor
Kim bilir bu karlı soğuk gecelerin dehlizlerinde
Kimler üşüyor, kimler kimi özlüyor
Yağsa da kar üstümüze buram buram
Çaresiz üşüyen varsa ben burada ısınamam

Ankara’ya kar yağıyor
Elbistan’daki çocukluğum geliyor aklıma
Ellerimiz mosmor damda kar kürürdük
Yine de neşeliydik bir bakıma
Sadece kış kışlığını yapardı, bilirdik
Ama insanlar temizdi, severdik sevilirdik.