SÖZÜN ÖZÜ / Nurcihan KIZMAZ


Bülbüller şakırken şen bahçelerde
Yaprağı kıskandım gülü kıskandım
Elif gibi duran mağrur lalede
Pembeyi kıskandım alı kıskandım

Pınarlardan soğuk sular içerler
Baharı müjdeler çiçek açarlar
Gölgesine konup konup göçerler
Ağacı kıskandım dalı kıskandım

Mecnun bile vazgeçmişti Leyla'dan
Dünyaya değil ukbaya meyleden
Ozanları dertli dertli söyleten
Mızrabı kıskandım teli kıskandım

Irmakların coşup çağlamasını
Ananın sevinçten ağlamasını
Gurbeti sılaya bağlamasını
Yolcuyu kıskandım yolu kıskandım

Petekleri sıra sıra dizerler
İçlerine şeker şerbet ezerler
Elvan çiçekleri tek tek gezerler
Arıyı kıskandım balı kıskandım



1 yorum:

  1. Çok beğendim vurgular çok güzel yüreğinize sağlık

    YanıtlaSil