GÜN / Muhammet İbrahim BALCI

 

Gün, doğumu bekledi
Doğum, gününe emekledi

Ellerimle suladığım özümdü
Sulanan ellerim sözümdü

Bakışlarım yılgın değil dalgındı
Kendini kör alevlerden sakındı

Kalem açık, yalnız dar kınım
Süslemeli sözlere dargınım

Taşın altında ne arıyorsun
Tokmağı olan kapıyı ne çalıyorsun  

Bak yüzüme gör kendini
Bak gözüme ör kendini


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder