GÜNDÜZ VE GECE / Murat TÜRKMENOĞLU

 

Hafif hafif okşuyor

Ağaçların sarı saçlarını

Yollar huzur içinde kapatıyor gözlerini
Ve başlarını yaslıyor lamba direklerinin sakin omuzlarına

Güneşten bir gece mesafesi uzaklıkta ormanlar artık
Gövdelerinde cılız bir ışık huzmesi bir yanıp, bir kayboluyor

Günün tüm gürültüsünü, tozunu, pisini çeken yeni ve fakat ruhsuz binalar bitap düşüyor
Güneş ufukta, mavi bir serinliğe dalarken

Yeryüzünün en özgür canlıları onlar
Yaradan’ın emriyle hayata kanat çırpan kuşlar
Çekiliyor emin sığınaklarına

Aydınlık sokakların hakimi kediler
Köpeklere nöbeti devrediyorlar

Toprak damarlarına nefes pompalarken
Gökyüzü ışıltılı bir şölene ev sahipliği yapıyor

Ve kim bilir hangi günün gecesinde
Bir adam yakıyor tüm zihin kandillerini