sonra en inanılmaz şeyi yaptılar
ekmeğin en önemli yeri hamurun suyuydu
zehir kattılar
bir kere gözüme baksaydın
bana bir kere
ne ekmeğe yanlış olurdu ne de sana
başta yapılanlara inanıyorduk
biz inançlıydık
inançlılar alınca sazı korkup kaçtık
ekmeğin gözle görülür zerrelerine tutunurduk
gözlerimiz millendi
göllerimiz kirlendi
ya da kim aldı elimizden
sen bana bir gözüme baksaydın
gelseydin
ne ekmeğe ayıp olurdu ne göklere
ne de ağyarına gözlerinin
ekmeğin sancısı olmasaydı üzerimizde
sen bize doyamazdın
biz kâmil insanlarız
kalp kırdığımız pek görülmez
ekmeğin başında açılan kahve
uysaydı bize farklı takılırdık
meselâ kızlar cahildir
bakmazdık yüzlerine
fakat cahil olmak bu devirde çok nadir
keşke cahil olsaydık
herkes bizi kurtarırdı biz kurtarırken
kimseyi
boğulmazdık
ekmeğin başında kayılan ateş
önce bizi yaktı
herkes kendi çocuğunu kullanmadı
başka çocukları eskittiler
kendi yakasını kurtaran kaçtı
sonra herkesin egosu kalktı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder