bu sevgi
bir akşam kazandı
elleri çabucak soğuk
koşuları tedbirsiz
çocuklar oldu
bahçesinde
bak yeşil bir gemiyle bölüyorlar denizi
kıvrılıyor karanfilin acısı dudağında
sonra ferah uykularında
sabahı getiren
yakınmaları
ateşten inen
bir ekmek gibi
aldılar içeri
gittikçe yakında
inanmak yağmurun sevdiklerine
dilek
sevmeyi bir tuzak gibi
bırakıyor ağaçlarından
dalınmış ve kırılmış
bahçeler
seni de yalnız rüyalarında
güldürdüğün
nar çiçekleri
hatırlar
dünya gittikçe durgun
çeşmeler biz vardıkça uykusuz
gecedir
yaşamakta usta
bir yay gibi gerdin
kenarlarını
şehrin
daha uyanmaktan uzak
göz pınarlarımız
dara
içinde kanayan
nehir de düştü
aramızda kalan
bir akşam
kan gibi
gölgesi yüzünün ellerinde
kımıldayan perdedir
anne
öyleyse
sevmenin darası
şu günler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder