yüzünde
günün ılık ırmağı büyür
ağaçlara çağırır
bakışını rüzgar
dağlarda yolculara yetişen
bir ses gibi uzak
yankılı
uykusunda dünyanın
adın çeşmeler getirir
ve hep
göğün altında bir karanfil
aramızda yeşil
acıklı gövdesiyle
gezdirir
karanlığını
senden uzakta
kendiyle karşılaşmış bir şehir gibi
dünya
durur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder