ŞEHİR/Murat TÜRKMENOĞLU














Gecenin karanlığı bir örtü gibi serilir şehrin üstüne,
Şehir kimsesiz bir çocuk gibidir böyle anlarda,
Buruk ve biraz da sitemkâr,
Yüzüstü bırakılmak, çaresizliğe terk edilmek, 
Büsbütün onu içine kapatır.
İçinin derinliğini yitirir bir anlamda.
Bir varoş sokağının köşesinde,
Dışı sağlam gibi görünse de.

Zaman zaman durgunlaşır,
Uzaklara dalar gider,
Ona hayat veren ışığı, sıcaklığı özler,
O anlarda.
Gözlerinden bir damla yaş süzülür,
Dudaklarına kadar ulaşır
Ve kaybolur arka sokaklarda.

                                               

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder