SEVGİLİ / İsa Yusuf ÇAĞLAR


Ne çok unutuyoruz
Sevgiyi, dostluğu, vefayı ve Seni
Çöl kumlarında yanmayı
Ve sonbahar yağmurlarında arınmayı

Unutmayı unuttuk Sevgili
Seni unuttuk…

Yeryüzü şimdi plastik aşklar mezarlığı Sevgili
Gibi ve korsan sevdalılarla
Çepeçevre kuşatıldık
Aşkta kopya hiç olmamıştı
Şimdi daha iyi anladık ki olmayacakta

Artık sevgiyle değişmiyor insanlar
Sevgiye değiştikleri kadar
Tenekeden madalyalarını
Sevgiye vakit kalmıyor Sevgili

Dostluk, vefa ve muhabbet
Çiğnenip, bir kenara atılıyor sonra
Haysiyet ve şeref timsali
Validemiz geliyor aklıma

Malumat yıldırımları çarpıyor
İrfan semasında olan gönlümü
Fikir sahibi olmaktan
Salt bilgi sahibi olma
Çukuruna yuvarlanıyorum
Gönlüm delik deşik oluyor sonra

Bavulumda acı hatıralar saklı Sevgili
Bohçamı sevdiklerimle doldurdum
Atalet ve adaveti rüzgâra savurdum
Yedi ayrı tepeden yedi ayrı diyara
Diye gelmesinler yine bir araya

Hüzünden evler kuruyorum kendime
Günahlarım kadar çok
Şefaatin kadar büyük
İçinde ümmetin acısını saklıyorum
Görmeyen, bilmeyen ve duymayan ümmetin

Vuslatınla ciğer kebap oldu Sevgili
Bilal sustu kargalara gün doğdu
Çıkmadı sâdık dostun kadar cömert
Hattab gibi vakur, Haydar gibi civanmert
Bizler Zinnureyn’in hayâsına hasret

Özledik Sevgili
Çocukça bir saflıkla
Seni çok özledik

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder