Tohumdum,
Su’yu sevince büyüdüğüme erdim…
Filiz verdikçe,
Neşem mutluluktan yeşile kucak açtı…
Bedenim kökümden kuvvet aldıkça
Yapraklarım her sonbaharda
Gölgeme kül eyledi kendini…
Oysa ben,
Her bir yaprağım için
Gönül ferahlığı idim…
Bilirdim onların benden beklediğini
Saatlerce susardım,
Susadıkça derinleşirdi toprak.
Peki bunları anlar mısın?
Yaprağıma düşen yıldırım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder