Güzel günleri kucaklarken
En acı günlerin ateşinde
Gözyaşımızı ısıttık biz
Aynı gökyüzüne bakarken
Farklı hayaller kurup
Bulutların kanatlarına astık
Sessizliğimizi çiçek gibi göğsümüzde taşıdık
Dönüp bakmadık arkamıza
Yalan sözlere göz kırpıp
Doğrularımızı aldık yanımıza
El salladık uzaktan
Duruşu sahte insanlara
Yeni bir şehri inşa edercesine
Haince bir şehir yıkıldı içimizde
Sonra
Şiirlerimizin en afili köşesinde durduk
Ağlamadık
Güzel günlerin zaferiyle uyandık
Gözyaşlarının yenilgisini
Ufak bir tebessümle kutladık
Biz…
Beyaz güllerin açtığı vakitte
Utangaç yağmurlara aldırmadan
Geceyi dizlerimizde uyuttuk
Gönül yorgunluğumuzu
En ücra köşelerde unuttuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder