GURBETİM / Dilara DEVECİ

Sibel Kök’e

Ben duydukça ismini

Yıldızlı geceleri düşlerdim 

Sen ise mânâ hakkını verir gibi

En yağmurlu günlerde 

Sokaklarda can leyla 

Ellerin umut,

ellerin buğday başağı,

Gülüşünde açılır nergis yaprakları.

Senin sesinde bahar

hem de isyan 

hem âleme ışıksın

hem de nisyan.

Geçen gün bir hasbihâlde

Bana sırlarını açtı leylaklar

“O bizi sever diye açarız bahçelerde,

onun bir bakışı bizi aklar.”

Duydum ki şenliğini katıp heybene,

hasreti bitirecekmişsin.

Bu İstanbul denen viraneye,

lütfundan pay düşürecekmişsin.

Bu avare kız çocuğunun,

gönlünü teselli edecekmişsin

Gel hadi 

Sen yere düşmemiş yağmur damlası

Ben kavruk ve çatlak gurbet toprağı

Geç kaldın
Hadi gel!