RABİA / Hasan EJDERHA

Deprem şehidi Ferhat AĞCA'nın anısına

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Tutamadı dünya, düştüm

Öyle bir ayna tutuldu ki yüzüme

Mus'ap Bin Umeyr'i gördüm

Belki bir parça üşüdüm

Çağrıyı duyunca

Dünyadan düştüm.

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Sen de çağrılsan koşardın bu çağrıya

Sana tutulan aynaya

Bakıp da görseydin cennet seyyidelerini

Ellerini uzatıpta koşardın

Bilesin ki; bende, hep yaşardın.

Ben seni bırakıp gitmedim rabia

Çok sevecek seni emanet ettiklerim

Bak şiir bile yazmış emmim

Bekledim yıllardır ve geldin

Korkarak, utanarak araladığım kapıyı

Sen açmıştın Rabia

"Bir coşku var içimde" dedim ya sana

O coşkuyu sen getirdin dünyama

Kanatlar taktın rüyama

Hülyama can kattın

Yıllardır bomboş duran hülyama...

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Hayatıma getirdiğin bereket

Nasıl da saçılmıştı can dostlarıma

Yarınlarıma bereket olacaktın sen

Bulacağım seni Rabia bir gün gelirsen.

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Sen yüreğimi ilk titretendin

Ellerin kalkınca duaya

Bilesin ki bana selamın gelir

Bilir de bunu dostlarım

Durmadan selam gönderir

Erir yürekleri, eğilir doğrulur gametleri

Bana senin selamını getirir.

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Sende gördüğüm güzelliğin aslına geldim

Güzele ulaşmaktı tek emelim

Senle güzellik ipinin ucunu tuttum

Görünce ipin öbür ucunu

Yalancı dünyayı unuttum

Buldum aradığımı, buldum Rabia

Sana da tutulursa nolur bak o aynaya.

Ben seni bırakıp gitmedim Rabia

Tamburumun tellerinde yaşadın sen

Utanarak nasıl sevindiğimi bilsen

Dayanamazdın Rabia o heyecana

Bir ceylana su vermek gibi bir sevinçti

Dedim ya yüreğime bir coşku gelmişti

Eriştim coşkunun menbaına şimdi

Bilenler bilir, bilmeyenler bilsin

Tamamladım ben yolculuğumu

Ve ödedim dünya borcumu.