DÜNYA KADAR/Samet YURTTAŞ

Çocuktuk,

Koşarak uzaklaşırdık dünya’dan.

Bazen bir bulutun omuzlarında,

Bazen bir tahta atın sırtında,

Söz verdiğimiz saatte.

Zaman bileklerimize kelepçe vurmadan evvel.

Özgürdük,

Bir kuş kadar.

Çocuktuk,

Koşarak uzaklaşırdık dünya’dan.

Ayaklarımızda kara lastik,

Diz kapaklarımızda kan,

Toprağı öpene kadar

Günde üç öğün azar yerdik.

Dilini bilmediğimiz dünyadan.

Çocuktuk,

Koşarak uzaklaşırdık dünya’dan .

Kavgaymış, savaşmış bize ne.

Çobanı bizdik yemyeşil çayırların.

Zeytini bölen bizdik.

Çekirdeğini toprağa gömen.

Ekmeği öpüp alnına götüren

Çocuklardık biz.

Çocuktuk,

Koşarak uzaklaşırdık dünya’dan.

Yağmur altında

Karıncalara şemsiye tutan bizdik.

Dünya’yı çiğnedik,

Yutana kadar.

Boğazımızdan geçen ilk haram:

“dünya kadar.”

Şimdi koşsakta

Dünya uzakta.