Yıllarca uzaklara bakıp düşünürüm
neyi düşündüğümü bilmeden
aslında neyi düşündüğümü düşünürum
içimdeki sesi dinlemeden
önemli olan düşünmek değil akletmekmiş
akledince karanlıklar, karmaşıklıklar
düşünüp bulamadığım bütün çıkmazlar
gökyüzünde biryerde cevaba erişip
kalbime bir nurla inermiş
var olmak önemli olmak değilmiş
var olmak olmak değilmiş
mevki makam bütün hitaplar değilmiş
varedenin varlığında kaybolup
hiçlik makamına varmak imiş
ben yaşamak denen şeyle meşgulum
yaşamanın ne olduğunu bilmeden
amaclarım gayelerim var hayatta
mezara girmeden var olmak
ezelde verdiğim sözü tutmak
...
yarasaları izlerdim ben çocukken
görmeden yolunu bulan onları
hayretle izlerdim onları gökyüzünde
karanlıklar içinde görmeden ucmalarini
gözlerini kapatıp doğru yolu bulmalarını
sevmedim ben bu yaşama işini
karanlıklar içinde ucmayı sevmedim
gözlerimi kapatıp akletmeyi
karanlıklardan uzaklaşmayı istedim
doğru yolu bulup görmeden uçmayı istedim
özgürce uçmak istedim göklerde
kimse karışmasın kanatlarıma
ama çok kardeşimi gördüm
demirden prangalar kanatlarında
özgürlüğe uçamamanın yasında
herkesin hakkı var özgürce uçmaya
eğer alınmış bir hak varsa ortada
kanatlarım yarasa değil ebabil olmalı
bütün prangali kanatlar için
filleri yenen kanatlar benimkler olmalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder