Yazmaya gitse ellerim
Üşüyeceğinden korkarım ‘hasta bir annenin.’
Öyle romantik pozlar verilmez
Bizim oraların soğuğunu kimse bilmez
Sokak lambası da yoktur, kuşlara yuva da
Bir yoksulluk telâşesidir kar, bizim oralarda.
Kış erken gelir her çocuğa
Üşümüş ellerinde kalem,
Yanmış önlüğünde silinmez izler…
Her çocuk, yağmurun düşmesi gibi basar toprağa
Bizim oralar yakışmaz kartpostallara.
Çatısı akan evler, pencereden gelen uğultu,
Ağlamalar, soba karası duvar.
Yani içmek değildir bir kafede mevsimlik çaylar.
Kar romantik bir nesne değildir bizim oralarda.
Bir yükün çökmesidir omuzlara,
Gömülmesidir acının suratlara…
Bizim oralarda çocuklar yaşamayı
Erteleyerek büyür, yarınlara.
Kirli bir camdan seyreder
Kardan adam yapan çocukları bir hasta
Kağıtlar dolusu şiir yazsan ne fayda
Şiir gibi yaşamadıktan sonra.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder