ATEŞ BİTTİ KÖZ BİTTİ/Hasan EJDERHA











Hangi dağ yamacına ağar ki serçeler
Deseler ki aşktı o yamaçları kaplayan
Her yan ihata, kale duvarları yüksek
Ortasında aşk, kör topal, yeknesak…

Turan ellerinden uçtu aşka giden turnalar
Rüzgâra teslim en soylu atların yelesi
Ve ovalarda hıçkırır sararmış başaklar
Aşkın çığlığında yorulur yılan kalesi
Sustukça tabiat yükselir aşkın sesi.

Ana sıcaklığında bir yar olmazmış anlamalısın
Kanadın kırık, kuşlara ve dağlaradır feryadın
Bin kahrın içinde çığlık ve sen yoksun
Korkun, haykırmadan gitmektir korkun
Hayali olmasaydı onun, şimdiye boğulurdun.

Umudun; yar üzre, kar üzre, kor üzre bir umut
Bu hal içinden çırpınmakla çıkamazsın
Mirim kalk yürü! Çağrılara gem vurulmaz
Sevgilinin çağrısı karşısında durulmaz
Ona koşan adımlar asla yorulmaz

İşte nokta bu; ağla, içine dön yine ağla şimdi
Her ikindi yenile kahrını, gücen, kahret dağlara
Yara ulaşmayan selam boş anlamadın mı daha
Hep bekledin gelmedi gelmeyecek; kuşlar bile gitti
Umudunu savur dağlara, baharda çiçekler açmayacak
Kapatmalısın bu defteri ve artık sayfa bitti söz bitti
Bilesin ki ardınca hiç ummadıkların ağlayacak
Yoklasan yüreğini bir, ateş bitti köz bitti.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder