Yokluklar / Mustafa Alper Taş


sevgilim ıslak bırakıyor bu sessizliğin
ve yürüyüp gidiyoruz
aramızda bir çeşmenin
sığmak için hikâyelere
geceleri anlatılan
iç geçirmesi

dallarında güneş
bir görünüp kayboluyor

yeni giysiler gibi
bir kokuyla geziyor düşüncen
içimizde eskiyen düşünceleri
kaldırıp başımı yaslıyorum
uzak bir geminin gürültüsüne

ellerini bir denizden getirmişsin
bildim köpükleriyle karıştı insan
isimsiz balıkları saklayan
ve geceleri fısıldayan
evinin gölgesine

bir de deniz olsaydı
kaybolduğum resminde bu yaşamanın



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder