HAYLAZ ÇOCUKLUĞUM/Ahmet Özmen Kılıç

 

Nerde o sokaklarda koşturan çocukluğum,

Gayıblara karıştı yine hüznüm.

Bir sokak kedisi gibi masum,

Sakladım mazime mahzun bekliyorum,

Bu defa ebe hayat söbeleniyorum.

Nereye çekip gittin en saf yıllarım,

Biliyorum seni hoyratça harcadım,

Yine gelsen saklambaçla, kovamacayla, topla,

Benim dinmez haylaz çocukluk zamanım.

Elimden tutsa babam sevdiğim oyuncağı alsa,

Oynasak mahalleden çocuklarla,

Topumuz kaçsa bir çağla ağacına,

Çıkıp çağlaları toplayacağız.

Yine gel bir ağaçtan topu alırken,

Bir yaprak gibi titrerken,

Benim dinmez haylaz çocukluk zamanım,

Seni bekliyorum, sokaktayım.

11.06.2025