HİÇ BİR KARANFİLE DOKUNMAMIŞLARIN GECESİ/ Mustafa Alper TAŞ


kanar bir yerlerde biliyorsun erken söylenmiş bir sözün belki kararmış perdelerin ıslığı
elini kalbine götürmeden dur sen de herşeyi benim kadar yanlış biliyorsun

bu kuşlar mayısların lekesidir yalnız gümüş tüylerinde güneşi biriktirmek isterler
insan görülmemiş bir hevestir geçirir tırnaklarını düşen bulutlara

yine de yalnız ölür ve saçlarını kiminin hiçkimse taramamıştır ay ışıklarında
konuşurken bir ceylanı boğazlar gibi doldurur yumruklarımı hepsi ama gücenmem onlara

çeşmelerden o vakitte işçiler günün en serin sularını yudumluyordur
en güzel karpuzunu taşıyordur ellerini karanfil yaparak çocuklarını doğrultuyordur

bir güzel zamana karşı doğrultuyordur zeminin beyazladığı dağların ağardığı
bir bayrak tutar gibi sorumlu ve kaybedeceğinden emin savaşların sonunda

işte yanlış biliyoruz sen de ben de kırmızı bir koridorun aydınlığında
bu hayat geç söylenmiş ve rahatça geri alınmış bir sözdür kırmamıştır kimseyi
rahatla


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder