GÜLÜŞÜYLE ÇOCUK/Ufuk TÜRK

Bütün çocuklara...


                    Bir hasta nasıl kurtulmak istiyorsa acısından
                    Öyle kaçmak istiyorum dünyanın bu tarafından.
                    Oysa hatalarım dünyayı değiştirsin istedim
                    İstedim satırlara hapsolmasın devrim.
                    Gideceksem trenle gitmeliyim deyip
                    Kaç gece istasyonda bekledim.
                    Suretler izledim kof dünyanın panosunda
                    Çukurlukların tepeleştiğini de gördüm.

                    
                    Mendil satan çocuk şehrin tam ortasında
                    Sandığıyla çocuk, yırtık terliğiyle…
                    Bütün kimsesizliklerin sahibiydin çocuk!
                    Erkendi senin kaybettiğin düşler.
                    Bu yüzden bakışların hep yarım,

                    
                    Gecelerde yazdın ön sözünü hayatın.
                    Hayat seni en olmadık yerden vurdu.
                    Bir dağ gibi yaslandığın o ev artık yoktu.
                    Her sabah beklediğin o köşede
                    Bir ağaç gibi bir ömür, sen
                    O gün bu gün bir daha çocuk olamadın zaten.


                    Şimdi yarım kalmış cümlelerle dolu defterim
                    Yarım kalmış hayatlara denk.
                    Bilseydi dünyayı, büyümek ister miydi çocuk?
                    Bir öteki ülke insanı bu çocuk,
                    Sandığıyla çocuk, yırtık terliğiyle…
                    Buraların çoktan yabancısı
                    Kaldırımların çıplak ayaklı sancısı.




1 yorum: