Topraktan geldik ama fevkalade betonlaşıyoruz diye düşün-düm. Dört bir yanımızdaki kolonlar değil sadece bahset-tiğim. Öze dokunmayan sözde birtakım hareketler, hatır gözetmeyen kalpler, selam dahi almayan gönüller. Bir canlının başını hiç okşamamış eller, Hiç şiir okumamış diller...
Öyle işte, durdum yine düşüne durdum düşünmekten imtina ettiklerimi.
Bazen bir yerlerde kilitli kuşlarım varmış gibi gelir. Sanki salabilsem onları şu görünmez çarkı durduracağım.
Özgürleşemeyen kuşlar ötmüyor buralarda.
Hepsi aynı renk olmuş, yalpalayarak uçuyorlar.
Ne acayip hepsi aynı ağaca tünemiş. Biri de demiyor mu ben az öteye gideyim, bir fark olsun. Kuşların işi çok zor. Bense hala anahtar arayışındayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder