yüz yıldır bu okyanusta kabuk büyüttüm
dehlizlerinde gecesinde gündüzünde
bir kabuk vardı sırtımda gezdirir
gezdirirdim
saklayıp yırtıcılardan
tenhada güneşlenirdim
arada sürüp mercanlara parlatır cilalardım
sonra son buldu maceram
ve ben öldüm
kıyıya vurdu cesedim
sevindim
sevindim
bir güzele tarak olacaktı şimdi kabuğum
aşığın aşk ile sunduğu sevgiliye sunduğu
sonra baş tacı belki bin yıl
baş tacı sevgilinin
tarayıp saçlarını bir bukleyle örtecekti saçının
kıyısında
sonra armağan torunlarına
armağan armağan
torundan toruna
kısmet değilmiş tespih oldum dervişe
her seferinde ardına atar beni bu şimdi dünya gibi
dervişin malı olmaz bilirim
muhtemelen kaybolur giderim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder