Şair atışması bilmem kaç /yazanda oynayanda benim/ çekilmez oldu buralar
… İçimi sana akıtan bir şey var aklımda, olsun yine de sen zincire vur iştiyakımı
Susuz bırak beni
-/- Gelmezsin bayım, mesela bayırdan sonra,
Susuz bıraksam sen yağmurları toplarsın göğsünden gene de minnet etmen göğümden
…Vay arkadaş illa sür toprağımı ek buğdayını diyorsun
Kırbaçla kara toprağı sabanla, lakin ekme bir damla şehvet meyvesi
Göğümden yağmur topla lakin sunaklarda sunma lilite kurban diye ruhumu
Şehvet denilen karakeçiyi öldür at,
Yuvarla sabır denilen uçurumdan lakin ısırma yasak meyvemden
-/- Tırnaklamadan koyamazsın meyvelerini toprağıma.
Bir su bir pençe ister çırakların tohumlarına
Ben bir balçığın kurumuş yüzüyüm
Simamda gizli sularının olukları var
Kanarcasına içeceğin pınarların çoraklarımda saklı.
Avuçla ey şair yar topraklarımı ki senden fışkırsın yüreğimin adına akan suları
Ben bir balçığın kurumuş yüzüyüm
Çizgilerim yollarına çoraklanır
Kuruduysam, akmadığındandır
Bendini yık avuçla toprakla beni ey şair
…ellerimi kapıp koparacak sanki kuytularında bir eşkıya
Ellerim kuru toprağı savursun simalara
Kurşun bir kalem sivrilirken bıçak bileğime saplansın
Belki düşen o kandamlası yeşertir toprağını
Dar ağaçlarım çiçeklenir belki gökyüzünden uzak durursam…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder