YENİLGİ / A. Enbiya UZDİL



Sen
Bitmeyen gönül yenilgim
Kaçıp kaçıp efsunlu gözlerine gelirdim
Hayallerimde
Ela gözlerinle göğüme bakardın
Ela gözlerin göğüm olurdu
Uçan kuşları
Kavga eden martıları izlerdim
Vapur yolculuklarında
Sen denizde kaybolur giderdin
Şakaklarımdan damla damla boşanırken Marmara.
Yağmurlar yağar
Güneşler açar
Tabiat tekrar yeşillenirdi
Bense dört mevsim üşürdüm
Seni görünce

Böyle titremeyi seni severken öğrendim
Seni severken kayboldum
Bildiğim bütün yollarda
Çıkmaz sokakların bir ötesi sen
Elimi uzatsam kaçardın biliyorum
Bir sözüm sonum olurdu
Dudaklarımda sakladım
Bir sözün sonum olurdu
Dudaklarında saklı kalsın istedim.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder