Rengi solmuş kalemim...
Birlikte dans ederiz sözcüklerle
Ben söylerim o yazar.
Nazlıdır ihmale gelmez
İşte o zaman yalnızlık
perdesi kalkar
Ve oyun başlar
Yazmaz artık küser kalemim
Kırılmaz camdan hikâyelerim
Soğuk bahçelerde boş kalır
ellerim
Semadan el sallar boynu
bükük kalemim.
Biliyorum yazdığım kadar
varım hayatta
Kaldığım kadar uzundur
hayatım
İnandığım kadar büyüktür
hayallerim
Ve gözyaşı döktüğüm kadar
masumdur yüreğim.
Kitaplar yırtılmış sayfa
sayfa
Rüzgâr parça parça olmuş
hırsından
Hayatlar savrulmuş dört
bir yana
Kalemler kolay kırılmış
boş kafalarda.
Kalemim yarınlara yabancı
kalır
Naylon yürekler yalnız
kendinden utanır
Yıldızlar gülümseyerek
baka kalır
Yalnız gecelere darılır da
yelkovan
Mahzun akrebiyle yol alır
Akrep ve yelkovan mahzun
kalır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder