KAVRAYIŞ FARKLILIĞI, İLETİŞİM VE EĞİTİM ÜZERİNE BİR KAÇ SÖZ/Durdu GÜNEŞ

Cemil Meriç bir yazısında, sol ile lügatimiz aynı ama fikirlerimiz farklı, sağ ile fikirlerimiz aynı ama lügatimiz farklı diye yazmış, anlaşılmazlığının ıstırabını dile getirmişti.

Farklı algılar, iletişim kopukluğuna daha doğrusu iletişim komedisine yol açar.
Rusya’daki yeraltı trenlerinin modernize edilmesiyle ilgili çalışma yapan Amerikalı uzmanlar “Teknolojiniz çok geri ve hantal” diye bir tespitte bulununca, Rus uzman “İyi ama sizde Kızılderilileri öldürüyorsunuz” demiş.

Yine televizyonda yayınlanan bir sokak röportajlarında, yaşlı adama spiker “Küresel ısınma hakkında ne düşünüyorsun?” diye sorduğunda, yaşlı adam düşünüp düşünüp sonra “Soba gibisi yok” diyor.

Bu gün kadın erkek fırsat eşitliği ve kadın haklarını anlatırken, öğrencinin biri “Bu ülkede her gün kadınlar ölürken bu derslerin ne anlamı var?” diye ajitasyon yapıyor. Ben “Bu hepimizin suçu, ancak bu vahim durumu eğitimle, bilimle, akılla aşabiliriz” diyorum. Bu kez öğrenci “Ben hiçbir kadını öldürmedim” diyor, sonra sınıfa dönüp “Aranızda kadın öldüren var mı arkadaşlar?” diye bağırıyor.

Ders arasında masama oturup düşündüm. Fakülteyi bitirmiş memur olmuş biri iletişim kurmayı bilmiyor, eskilerin “muktezayı hale mutabık hareket” dedikleri gereken duruma uygun hareket etmeyi bilmiyor. Nerde konuşacağını nerde susacağını bilmiyor. Muhakeme etmeyi, mukayese etmeyi bilmiyor.

 
Birçok eğitim kurumunun bir diploma dağıtma bürosu haline geldiğini düşündüm. Öğrencilerin, ansiklopedik bilgileri ezberleyerek, sonra onu içgüdüsel bir hafıza yardımıyla test usulü sınavda bunu yansıtması sonucu elde ettiği başarıyı eğitim mi sayacağız?

Eğitim, zekânın verimini artırmaktır, muhakemeyi geliştirmektir, veriden bilgi, bilgiden fikir, fikirden hayal gücü üretmektir. Papağan yetiştirmek değildir.

Her sorunda “eğitim şart” diyoruz ama asıl üzerinde duracağımız soru, “nasıl bir eğitim?” olmalıdır. Bizim papağanlara değil eğitimle tekemmül etmiş insanlara ihtiyacımız var.